วันเสาร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

[2011] Paradise Kiss

Paradise Kiss




เรื่องนี้สร้างมาจากการ์ตูนค่ะ (ตอนนี้ก็ยังหาอ่านได้อยู่นะคะ รู้สึกว่าน่าจะประมาณ6หกเล่มจบ) 
เป็นการ์ตูนในดวงใจมุกเลยก็ว่าได้ เพราะอ่านตั้งแต่สมัยม.ปลายแล้ว เพราะเป็นการ์ตูนที่ไม่ค่อยยาว
แต่ว่าสนุก โดยส่วนตัวแล้วมุกว่าเค้ามีพล็อตเรื่องน่าสนใจนะคะ เพราะเกี่ยวกับแฟชั่น อีกทั้ง
ตัวละครแต่ละตัวก็มีบุคลิก นิสัย ภาพลักษณ์ การแต่งตัวแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด

แล้วพอได้ข่าวว่าเรื่องนี้จะได้ถูกสร้างมาเป็นภาพยนตร์ มุกก็ดีใจม๊ากๆ ตื่นเต้นไปด้วยเลย ฮ่าๆๆ
ดันเรื่องนี้เต็มที่ ลุ้นนักแสดงด้วย โดนใจทั้งนั้นเลย >.<

ขอเล่าเรื่องนี้เลยล่ะกันนะคะ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
เรื่องนี้เริ่มจากยูคาริ นักเรียนมัธยมปลายแสนธรรมดา (แต่สวยค่อดดด)  
Yukari 'Caroline' Hayasaka (แสดงโดย Keiko Kitagawa)
กำลังเคร่งเครียดกับการเตรียมสอบเข้าสู่มหาวิทยาลัยในปีสุดท้าย เป็นเรื่องธรรมดา
สำหรับวัยนี้ที่จะแอบรักแอบชอบใครบ้าง ยูคาริเองก็เช่นกัน เธอกำลังแอบชอบเพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่ง
ชื่อว่า Yusuke Yamamoto (ไม่เน้นอ่ะตรงนี้เพราะบทไม่ค่อยเด่น)



เรื่องราวที่เปลี่ยนผันชีวิตของยูคาริก็คือ ขณะเดินทางกลับบ้านในตอนเย็น เธอได้ไปพบผู้ชายคนนึง
ผู้ชายคนนี้ค่อนข้างแต่งตัวจัด และสะพายเคทใส่กีต้าร์ไว้ข่้างหลัง ดูท่าทางไม่น่าไว้วางใจเอาซะเลย
ผุ้ชายคนนั้นชื่อว่าอาราชิ Arashi Nagase เค้าพยายามเค้ามาตีสนิทกับยูคาริ
ด้วยความที่เป็นผู้หญิงก็ไม่อาจจะไว้วางใจชายคนนี้ได้ เมื่อเห็นอาราชิตามตื้อ ยูคาริก็พยายามวิ่งนี้
จนไปชนกับใครคนหนึ่งเข้า คนๆ นั้นมีชื่อว่า อิซเบลล่า Isabella 
ทั้งอาราชิและอิซเบลล่าต่างก็เป็นเพื่อนกัน เมื่อยูคาริได้วิ่งชนกับอิซเบลล่า เธอก็เป็นลมสลบไปเลย
ทั้งอิซเบลล่ากับอาราชิต่างก็ตกใจ จึงตัดสินใจพายูคาริกลับไปที่สตูดิโอของพวกเขา
(สตูโอนี้มีไว้สำหรับตัดเย็บเสื้อผ้า ชื่อว่าพาราไดซ์คิส)
(ทั้งอาราชิและอิซเบลล่าเรียนที่เดียวกันและอยู่ในแก็งซ์พาราไดซ์คิสด้วย)





แก๊งซ์พาราไดซ์คิส(เรียกแบบนี้เลย) ประกอบไปด้วยสมาชิกทั้งหมดสี่คน ได้แก่
Jouji 'George' Koizumi จอร์จ โคอิซูมิ (แสดงโดย Osamu Mukai)
Isabella  อิซเบลล่า (แสดงโดย Shunji Igarashi)
Arashi Nagase อาราชิ  นากาเสะ (แสดงโดย Kento Kaku) >.<
และ Miwako Sakurada มิวาโกะ  ซากุระดะ (แสดงโดย Aya Omasa)

ทั้งสี่คนนี้เป็นนักเรียนจากโรงเรียนศิลปะแห่งหนึ่ง และอยู่ในสาขาแฟชั่นดีไซน์
ทั้งสี่ต้องร่วมกันทำโปรเจคที่ทางโรงเรียนจะจัดขึ้น ซึ่งเป็นการประกวดแฟชั่นโชว์
อาราชิก็เลยออกหาคนที่จะเป็นนางแบบเพื่อที่จะเดินในงานพวกพวกเขา


 หลังจากพามาที่สตูดิโอ ยูคาริก็ได้มาพบกับสมชิกอีกคนนั่นก็คือ Miwako Sakurada มิวาโกะ  ซากุระดะ
(มิวาโกะเรียกยูคาริว่าแคโรไลน์ นั่นเป็นที่มาของชื่ออีกชื่อหนึ่งเด้อ)
ทั้งหมดนั้นก็ได้อธิบายว่าต้องการให้เธอมาเป็นนางแบบให้ แต่ดูเหมือนนางเอกกำลังช็อค เธอจึงปฏิเสธ
และรีบออกไปจากที่นั่นทันที 
แล้วเธอก็ป๊ะกับพระเอก ณ เวลานั้น มองกันแว๊บนึงแล้วก็วิ่งออกไป
อ๊อ! พระเอกคือ จอร์จ  โคอิซุมินะคะ เหลืออยู่คนเดียวล่ะ ฮ่าๆๆๆ
ชื่อฝรั่งจ๋าเลยทีเดียว (และนี่ก็เป็นอีกจุดเด่นนึงของเรื่องนี้นะคร้าาา)





จอร์จก็เลยได้รู้ว่ายูคาริคือผู้หญิงที่พวกอาราชิและอิซเบลล่าพามา
เพื่อจะเอาเป็นนางแบบเดินในเสื้อผ้าของพวกเขา


พระเอกลงทุนไปตามนางเอกถึงโรงเรียนเลยนะ ว้าวๆๆ แต่งตัวโคตรเด่นเลยน่ะนี่
จากนั้นก็ฉุดกระชากลากถูนางเอก (อุ๊บ ไม่ถึงขนาดนั้นนน)
พานางเอกออกไปข้างนอก แล้วก็เปลี่ยนลุคใหม่ (ตัดหน้าม้า น่ารักมากๆ)


อยากผมยาวแบบนี้บ้างจังเลยแฮะ !
ต่อๆๆ นางเอกก็เขิลมากที่ตัวเองตัดผมใหม่ แต่พอคนที่แอบชอบบอกว่าน่ารักดี เธอก็ปลื้มๆๆ
ฉันเล่าน้ำเยอะไปล่ะ เอาเนื้อๆ เลยดีกว่างิ

นางเอกโดนตามตัวบ่อยมากกก ทั้งๆ ที่ตัวเองไม่ได้เต็มใจอยากจะเป็นนางแบบเลย
ท้ายที่สุดเธอก็มารู้ทีหลังว่าคนที่เธอแอบชอบอ่ะเคยเป้นคนที่มิวาโกะ(สาวผมแกะ) รักมาก่อน
และยังเคยเป็นเพื่อนกันกับอาราชิด้วย เธอจึงยอมทำงานให้กับพาราไดซ์คิส
มีบางฉากบางตอนมุกก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่เพราะดูซับอิ๊ง อย่าวฉากจอร์จพานางเอกเข้าโรงแรม
=[]=


พระเอกพูดอะไรบางอย่างให้นางเอกสะเทือนใจอ่ะ


นางเอกก็ทะเลาะกับแม่ด้วย เรื่องที่จะไปเป็นนางแบบนี่ล่ะ เหมือนคุณแม่ขาแอนตี้เบาๆ
คืออยากให้คุณลูกตั้งใจเรียนมากกว่าจะมาเป็นนางแบบไร้สาระแบบนี้
นางเอกก็บอกว่าจะบริหารเวลาไม่ให้เบียดเวลาติวหนังสือ คุณแม่ก็ไม่ย๊อมไม่ยอม
จนต้องทะเลาะกันและลงไม้ลงมือ
ยูคาริตัดสินใจหนีออกจากบ้าน

แล้วเธอก็ได้จรลีไปอยู่บ้านจอร์จ (วิดวิ้วววว)
แต่นอนกันคนละห้องนะเออ แหมมมมมม
ระหว่างนี้นางเอกก็ได้ไปเรียนรู้งานการเป็นนางแบบด้วยจากการฝากฝังของจอร์จ
ทีแรกก็กลัวๆ แต่พอพระเอกให้กำลังใจว่าเธอต้องทำได้เท่านั้นแหละ
ความมั่นใจมันก็พุ่งปรี๊ดดดด จนทำงานได้สำเร็จ และเป็นที่น่าพอใจ


 ใกล้วันงานเดินแบบเข้ามาทุกที ระหว่างนั้นก็ได้มีเหตุการณ์ที่ทำให้ตกใจไม่น้อย
นั่นก็คือจอร์จจะไปเป็นดีไซเนอร์ที่ปารีสทันทีหลังงานนี้จบ ฮ่อกกกก !!
นางเอกเองก็ตกใจ แล้วพอรู้อย่างนั้น
สตูดิโอพาราไดซ์คิสก็ต้องปิดตัวไปด้วย ถึงตรงนี้มันเศร้าาาา ทุกคนจะไม่ได้เจอกันอีกแว้วว
พอถึงวันงาน ทุกคนต่างก็วุ่นวายกับงานของตัวเองเพราะมีบางส่วนของเครื่องประดับที่ยังทำไม่เสร็จ
ระหว่างนั้นทางงานก็ได้ให้นางแบบไปฝึกฝนการเดินในเวทีที่จัดแสดง


ยูคาริเดินได้ไม่ดีเท่าไหร่ (เดินแข็งๆ เกร็งๆ) สร้างความไม่พอใจให้จอร์จมาก
จอร์จถึงกับโมโห แล้วพอตอนแต่งหน้าให้กันอยู่ ยูคาริเหมือนกับพูดว่าฉันน่ะทำไม่ได้หรอก
เดินก็แย่ บลาๆๆๆ พระเอกก็ยิ่งโมโหเข้าไปอีก เลยโกรธนางเอกแล้วเดินนี้ไปเลย
นางเอกก็ร้องไห้ อิซเบลล่าก็เลยเข้ามาปลอบ 
(อ๊อ อิซเบลล่าเค้าเป็นผุ้ชายนะคะ แต่แต่งตัวเป็นผู้หญิงเฉยๆ)

พอช่วงเดินแบบจริง ทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตารอดูอย่างใจจดใจจ่อ เพราะกลัวว่ายูคาริจะทำไม่ได้
(นางเอกทีมสุดท้าย)

ในงานนั้นคนที่นางเอกแอบชอบ ( Yusuke Yamamoto) ก็มาดูด้วย
คุณแม่ขาของยูคาริก็มา 
ที่ด้านหลังเวลาที่จอร์จก็รออยู่กับนางเอก พอใหล้ถึงคิวจอร์จก็สวมแหวนให้นางเอก
เป็นแหวนรูปผีเสื้อสีน้ำเงินเข้ากับชุดมากๆ เพื่อเป็นกำลังใจให้ยูคาริ
ยูคาริเดินได้ดีมาก จนหลายคนตกตะลึง




ยูคาริดีใจมากที่แม่มาดู มันเหมือนกับปมที่ทั้งคู่สร้างขึ้นมาได้หายไปด้วย
แม่ชื่นชมในความสามารถของยูคาริ ยูคาริเองก็ดีใจที่แม่เข้าใจเธอ
หลังลงจากเวที ยูคาริทำให้จอร์จประทับใจมาก จอร์จก็เลยตบรางวัลเป็นจูบอันนุ่มนวล >.<
นางเอกเหมือนจะขัดขืน แต่ท้ายที่สุดก็เคลิบเคลิ้ม ฮิฮิฮิ


ถึงช่วงประกาศผลอันดับต่างๆ นางเอกก็ทำหน้าเซ็งเล็กน้อยเพราะทีมพาราไดซ์คิสได้ที่ 2 

(ในเรื่องจะมีทีมคู่แข่งทีมนึงด้วย ทีมนั้นได้ที่หนึ่งนะคะ ชุดสวย น่ารัก ใช้ได้เลยค่ะ)



หลังเดินแบบ นางเอกเหมือนจะรู้อยู่แล้วล่ะว่าพระเอกจะต้องไปเป็นดีไซเนอร์ที่ปารีส
นางเอกก็เหมือนพูดเปิดใจอ่ะว่าตัวเองจะตามไปที่นั่นให้ได้
จอร์จก็เลยบอกว่า พิสูจน์ให้เห็นด้วยว่าเธอน่ะทำได้ แล้วฉันจะรอดูเธอ
(ตรงนี้เค้ามั่วอ่ะ แต่เนื้อหาคงราวๆ นี้)


หลายเดือนผ่านไป ยูคาริได้รับพัสดุที่ส่งมาจากปารีส เจ้าตัวก็ตื่นเต้นมากเพราะรู้อยู่แล้วว่ามาจากจอร์จ
หน้ากล่องไม่ระบุชื่อผู้ส่ง แต่เป็นรูปผีเสื้อแทนอ่ะนะ
ข้างในเป็นกุญแจดอกนึง แล้วเนื้อความในจดหมายบอกว่าให้ไปยังที่แห่งหนึ่ง

นางเอกก็รีบวิ่งไปอย่างทันทีทันใด พอมาถึงที่นี่ก็มีแต่หยากไย่ เพราะไม่มีคนอยู่นานแล้ว (ตึกร้าง)
นางเอกตรงไปยังห้องดังกล่าวแล้วก็เปิดประตูเข้าไป

ห้องนี้เป็นห้องรวมเสื้อผ้าที่จอร์จตัดเย็บและออกแบบด้วยตัวเอง(ตั้งแต่แปดขวบ บร๊ะเจ้าาา)
ตรงกลางของนั้นเป็นชุดสีน้ำเงินที่นางเอกเคยใส่เดิน ตั้งอยู่สง่างาม
ข้างหน้ามีเครื่องประดับวางใกล้กัน เป็นแหวน
ครั้งนึงพระเอกเคยบอกยูคาริไว้ว่า เสื้อผ้าทั้งหมดที่เขาสร้างเขาจะให้คนพิเศษของเขาใส่มันเท่านั้น
พอนึกถึงตอนนั้น นางเอกก็ร้องไห้ทันทีเพราะทั้งหมดจอร์จได้มอบมันให้กับเธอ T_T





หลายปีผ่านไป ยูคาริโด่งดังจากการเป็นนางแบบมีงานเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย
เธอได้กลายเป้นนางแบบมืออาชีพที่มีชื่อเสียง มีงานถ่ายแบบ โฆษณามากมาย




และเธอก็ได้มีโอกาสทำงานที่ต่างประเทศคือที่อเมริกา (นางเอกเปรี้ยวอ่ะ >.<)
ขณะเดินอยู่ในเมือง ก็ได้ไปพบกับกลุ่มคนที่มุงหน้างานแห่งหนึ่ง
เป้นงานโชว์เสื้อผ้าของดีไซเนอร์มีชื่อคนนึง ระหว่างที่มองดูอย่างสนใจ สายตาก็ไปป๊ะกับบางอย่าง
เสื้อผ้าที่นางแบบใส่ในรูปมีสัญญลักษณ์ของผีเสื้อ
แล้วตรงชื่อดีไซเนอร์ก็เป็นของ จอร์จ  โคอิซุมิ
แล้วก่อนหน้านั้นเธอก็เหลือบไปเห็นใครคนนึงดูคล้ายคนที่เธอรู้จัก
แต่งตัวด้วยเสื้อผ้าผู้หญิงเหมือนกับอิซเบลล่า
อิซเบลล่าเดินหายไปยังทางเข้าด้านข้างที่มีไว้สำหรับพวกสตาฟเท่านั้น
ยูคาริพยายามวิ่งตามไป แต่ก็โดนการ์ดกันตัวเอาไว้ 



แล้วไม่นานอิซเบลล่าก็วิ่งมาช่วย
ทั้งคู่คุยกันเล็กน้อย
อิซเบลล่าบอกว่าจอร์จเองก็ย้ายมาที่นิวยอร์กเมื่อปีที่แล้ว
แล้วอิซเบลล่าก็ให้ที่อยู่สตูดิโอของจอร์จกับยูคาริไป

พอมาถึงสตูดิโอ ประตูไม่ได้ล็อคแล้วก็ไม่มีคนอยู่ ยูคาริจึงถือวิสาสะเข้าไป
ที่นี่ให้ความรู้สึกเหมือนตอนที่เธออยู่ที่พาราไดซ์คิสจนน่าตกใจแล้วทำให้หวนรำลึกนึกถึงอดีต
หน้าต่างถูกเปิดเอาไว้ พอลมพัดเข้ามาทำให้เอกสารบนโต๊ะปลิวตกกระจายทั่วห้อง
ยูคาริก็รีบวิ่งไปปิดหน้าต่างแล้วเก็บเอกสารเข้าที่

พอดีกลับที่จอร์จกำลังมาถึงพอดี๊ พอดี

ระหว่างเก็บเอกสารอยู่นั้น นางเอกก็เห็นกองหนังสือและนิตยสารญี่ปุ่นมากมายกองอยู่
ทั้งหมดเป็นนิตยสารที่มีรูปของเธอทั้งนั้น
ทำให้ยูคาริรู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาจอร์จติดตามดูเธอมาโดยตลอด



พอถึงตรงนี้จอร์จก็เข้ามาในสตูดิโอพอดี ทั้งคู่ได้พบกันอีกครั้ง
หลังจากที่ไม่เคยได้พบกันมานานมาก ไม่มีคำพูดได้ที่เล็ดลอดออกมา (ปามานว่าซาบซึ้งจนพูดไม่ออก)


พระเอกตัดสินใจวิ่งมากอดนางเอกทันทีด้วยความคิดถึง
แล้วก็จูจุ๊บกัน อ๊างงง >.<
จบแล้วค่าาา 끝~



เรื่องนี้มุกให้สามดาวค่ะ (ทำไมน้อยยจัง เห็นดันสุดๆ)
แบบว่ามุกคิดว่าเรื่องมันจบเร็วไปอ่ะค่ะ เหตุการณ์มันไปรวดเร็วมาก
เมื่อเปรียบเทียบกับการ์ตูน เหมือนจะมีอะไรเกิดขึ้นมากกว่านี้นะ
(ก็เป็นหนังอ่ะจะยืดยาวทุกฉากได้ไงงง) เหะๆๆๆ
เอาเป็นว่าสามดาวค่ะสามดาวว




**แนะนำเพลงประกอบด้วยค่ะเพราะมากทั้งสองเพลงเลยก็คือเพลง Hello กับ You ร้องโดย YUI ค่ะ**



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น